Onze dochter

ervaringsverhaal AnitaAnita werd op 21e jarige leeftijd getroffen door een herseninfarct. Jong en sportief, rookte en dronk niet en toch… Zij en haar vriend hadden net een huis gekocht toen het noodlot toesloeg. Ze werd opgenomen in het ziekenhuis wat zich ernstig liet aanzien.

Eerst het onwezenlijke gevoel: dat kan toch niet, dan het langzaam aanvaarden, daarna ga je als familie knokken voor je dochter en zus. Had zij nog een toekomst? Halfzijdig rechts verlamd en een afasie. (Toen ik haar voor het eerst in een stoel zag zitten vroeg ik mij af, kind zal er nog een toekomst zijn voor jou.)

Zij was jong en veerkrachtig. Na 14 dagen ziekenhuis en 9 maanden revalidatiecentrum kregen we een baby van 21 jaar thuis. Na vijf maanden kon ze met een beugel lopen en kon ze alleen nog maar ja en nee zeggen.

Ze werd er op uit gestuurd met een briefje om boodschappen te doen. We gingen met haar zwemmen en ze volgde een cursus tekenen en schilderen. Haar creativiteit was als vanouds, ze kreeg plezier in allerlei dingen en als ze hulp nodig had vroeg ze die.

Door bemiddeling kon ze in een tuincentrum aan het werk en kreeg een button op met de tekst “ik kan niet spreken, maar ik begrijp wel wat U zegt”.

Daarna ging ze stage lopen in een warenhuis, alles wat eerst rechtshandig vanzelfsprekend was moest nu alles links en dat viel niet mee. Na een jaar deed Anita opnieuw rijexamen, zodat zij in een aangepaste auto kon rijden.

Haar relatie was ondertussen gestrand, dit was een harde klap maar rancune is er niet.

Haar zelfvertrouwen groeide gestaag naarmate ze ging beseffen dat ze steeds beter functioneerde.

Ze ging zelfstandig wonen, de eerste tijd kwam ze nog alle dagen thuis maar langzaam bouwde ze haar eigen leven op.

Nadat ze een aantal keren met een georganiseerde reis voor gehandicapten met vakantie was geweest wilde ze gewoon met andere jongeren naar Griekenland. Eigenlijk vonden wij dit heel erg eng, maar we gaven haar een kaart mee waar alles over haar CVA op stond, daar zij dat zelf nog niet kon vertellen.

We maakten ons uiteraard zorgen, die verdwenen niet helemaal toen onze dochter vrolijk en bruinverbrand een jonge man voorstelde bij haar terugkeer van vakantie.

De liefde was terug in haar leven, de jongeman werd haar echtgenoot en samen hebben zij een geweldige zoon.

Anita  schildert, sport, zorgt voor haar gezin en geniet alle dagen van alles wat ze nog kan.


Print deze pagina Print deze pagina

Heeft u vragen?

Een vraag voor de CVA-nazorgverpleegkundigen?

Bel of mail

Een vraag voor CVA-vereniging ‘Hersenletsel.nl’?

Bel of mail

Nieuws

Wegwijzer Hersenletsel

Je vindt op deze website alles wat je kan helpen om op jouw manier te leven met hersenletsel. Van app tot advies, van boek tot behandeling, van welzijn tot wonen, van zorg tot zingeving. meer...